Scheiden & Delen met Nathan: ‘Als het negatief is, hou je hoofd omhoog en doe iets creatiefs!’

Scheiden & Delen met Nathan: ‘Als het negatief is, hou je hoofd omhoog en doe iets creatiefs!’

In de serie Scheiden & Delen wordt een aantal portretten weergegeven van mensen die een (echt-) scheiding hebben ervaren.

Dit maal in de serie Scheiden & Delen een portret van Nathan, inmiddels een jongeman en kind van gescheiden ouders. Zijn ouders waren reeds uit elkaar toen hij 11 maanden jong was. Dat heeft hij altijd al geweten. Er was een situatie van continu conflict ontstaan die uitmondde in een rechtszaak. Deze rechtszaak was gaande vanaf zijn geboorte totdat hij acht, negen jaar jong was. Dat was de realiteit, dat wist hij gewoon.

De aard van het conflict
Aanvankelijk ging het over het gezag, dat zijn vader wenste. Zijn van origine Italiaanse moeder was na een studieverblijf van twee maal een half jaar in Londen en terugkeer naar Italië pas in Nederland komen wonen. De Nederlandse taal beheerste zij nog niet voldoende, waardoor zij zich niet goed kon verdedigen in de rechtszaal. Zijn vader daarentegen beheerste de Nederlandse taal wel in grote mate. Geleidelijk aan kwam er een organisatie tussen, het psychologisch onderzoeksbureau MWKJ.

MWKJ
Leuke herinneringen aan het MWKJ heeft hij niet. Om bevredigende antwoorden op deze periode in zijn jonge leven te vinden, begon hij drie jaar geleden een onderzoek om te achterhalen wat het MWKJ nu werkelijk inhield. Het MWKJ bleek een organisatie van een groep psychiaters te zijn die onderdeel uitmaakte van de Raad van de Kinderbescherming. Het MWKJ benaderde vaak kwetsbare groepen, die ze bestempelden met niet altijd kloppende diagnoses. Nathan herinnert dit ook het geval was voor hem en zijn moeder. Zijn moeder mediteerde veel en bezocht hiervoor ook meditatie-retraites, welk door het Raad van de Kinderbescherming beschouwd werden als een soort sekte.

Onjuiste conclusies
Nathan herinnert zich dat hulpverlener mevrouw de Boer hem uitnodigde om zijn ouders te tekenen toen hij 7 jaar was. De wereld was toen in de ban van de film Jurrassic Park. Nathan werd tijdens een onderzoek zonder aanwezigheid van zijn ouders gevraagd: ‘Als je ouders dieren waren, hoe zou je ze tekenen?’ Hij hield van dinosaurussen tekenen. Dat mocht, hij mocht hen tekenen zoals hij wilde. Zijn moeder is vegetariër dus haar tekende hij als een Triceratops en zijn niet-vegetarische vader als een T-rex. Uiteindelijk werd de conclusie getrokken dat zijn moeder in een gekke sekte zat en dat uit de tekening afgeleid kon worden dat hij zijn ouders als vreselijke monsters zag. Een conclusie die leidde tot een uithuisplaatsing.

Uithuisplaatsing
Zijn moeder heeft de rechtszaak betreffende de voogdij uiteindelijk gewonnen, maar na aanleiding van de diagnoses werd hij ter observatie op het PI (paedologisch instituut) geplaatst, in afwachting van een advies van het PI voor de rechtbank. Vanaf het begin sliep jonge Nathan daar dag en nacht voor de eerste 8 maanden en vervolgens mocht hij bij zijn moeder slapen in het weekend. Daarna mocht hij in de avond naar huis om thuis te slapen tot zijn 12e. Op latere leeftijd is Nathan er achter gekomen dat dergelijke instanties op deze wijze geld, subsidiegeld, konden ontvangen. Er werden kinderen geworven van ouders die zichzelf niet of nauwelijks konden verdedigen. Voor Nathan was dit het ergste gedeelte van de scheiding. Doordat hij het groter geheel en de onderlinge verbanden makkelijk kon zien, is zijn vertrouwen voor een groot deel beschadigd geraakt. In het internaat ging het gewoon verder. Ze wilden hem daar houden en gingen rustig verder.
Gebroken vertrouwen
Nathan kende bijvoorbeeld het woordje ‘tevens’ niet. Hij was opgegroeid in een multiculturele buurt, waar verschillende talen werden gesproken. Thuis bij zijn moeder was het Italiaans en Nederlands, bij zijn vader was het Nederlands en Engels. Nathan sprak gebrekkig Nederlands, maar sprak wel meerdere andere talen. Spraakgebrek en een in hun ogen beperkte kennis van de Nederlandse taal was voor het internaat reden te meer om hem daar alsnog te houden. Dat brak zijn vertrouwen.

Masker
In het paedologisch instituut in Duivendrecht kreeg de klas van Nathan de opdracht een masker maken. Het waren echt kinderen. De kinderen moesten allemaal een briefje uit een grabbel ton graaien. Nathan kreeg “kat”, anderen kregen olifant, aap etc. Nathan was door zijn talent voor tekenen populair op school. Nathan maakte een goed kattenmasker, met de scherpe tanden die een kat heeft. Toen hij de tanden schetsten, kwam de begeleidster naar hem toe. Zij vond dat hij te agressief was. De scherpe tanden moesten worden verwijderd. Tevergeefs probeerde Nathan uit te leggen dat katten scherpe tanden hebben. Op datzelfde moment werd hij gegrepen en in een kamer gebracht waar hij mocht afkoelen. Toen hij tegenstribbelde ging zij bovenop hem zitten. Dit bleek een methode te zijn die werd toegepast bij autistische kinderen. Dat was vlak voor zijn 10e verjaardag.

Moeder in beeld
In de eerste 3 maanden, toen hij op het PI dag en nacht verbleef ter observatie, mocht Nathan zijn moeder alleen spreken op woensdag voor 10 minuten. Vervolgens mocht hij bij haar slapen in het weekend. Na 8 maanden mocht hij bij haar wonen en overdag naar het PI gaan. Dit duurde tot zijn dertiende. Voor zijn verjaardag mocht ze een extra keer op bezoek komen. Op een kostbaar moment als deze werd de moeder van Nathan medegedeeld welke problemen hij zou hebben en dat hij dus langer zou blijven in het internaat. Zijn moeder was er nog meer kapot van dan hij. Zij voelde zich machteloos. Zijn vader had de rechtszaak gestart, maar dit was niet zijn bedoeling. Nathan gelooft dat ook. Echter, zijn moeder denkt hier anders over.

Na zijn onderzoek op eigen initiatief en de gesprekken die Nathan heeft gehad, viel alles op zijn plek.

Vader in beeld
Zijn vader kwam alleen op zijn verjaardag langs. Nathan mocht altijd kiezen wie hij wilde bellen. Eens in de zoveel tijd mocht hij beide ouders bellen. Hij herinnert zich dat hij beide ouders mocht bellen eens in de zoveel tijd.

Opgesloten en afgesloten van zijn ouders
Voor een periode was hij afgesloten van zijn ouders, daarna werd hij overgeplaatst naar een andere afdeling, waarbij hij in de avond naar huis mocht gaan. Overdag moest hij daar zijn. Dat was nadat de hulpverleners zijn moeder hadden overtuigd dat hij de nodige problematiek had, waarvoor hij overdag behandeld diende te worden. Hij werd gelabeld met een vorm autisme, terwijl hij geen autisme had. Deze diagnose was niet schriftelijk vastgelegd, enkel het vermoeden dat hij licht autistisch zou zijn. ‘Maar ja, hoe reageer je op dergelijke mededelingen als kind? Als je dit soort rare dingen ziet en echt gekke mensen ziet, dan ga je je afschermen voor dit soort dingen. En dan wordt je ook nog bestempeld als autistisch.’

Ontbreken van emotionele veiligheid
Hij was in staat om het groter geheel te zien en zijn situatie te relativeren. Zijn moeder stelde altijd openheid van zaken, zoals de tekening en dat er dus werd geconcludeerd dat mama en papa monsters zijn. Zij heeft hem drie talen bijgebracht nog voordat hij naar de basisschool ging. Zij leerde hem wiskunde, hij kon al rekenen en was daarmee de beste van zijn klas. Zijn communicatievaardigheden waren ook zeer ontwikkeld vergeleken met zijn leeftijdsgenootjes. Zijn moeder communiceerde heel realistisch en transparant naar hem door uit te leggen dat het de gevolgen waren van een rechtszaak over het gezag.

Woede hierover nog voelbaar
Hij kan nog boos worden van deze situatie. Hoewel het wellicht een beetje laat is, wil hij er graag iets aan doen. Hij weet alleen nog niet welke stappen er nodig zijn. Als hij terug kon gaan in de tijd had hij misschien kunnen weten wat er nodig zou zijn. Toentertijd was hij een kind, dat duidelijk wist dat er iets mis was, maar niet wist wat hij zou kunnen doen. Hij was gewoon meegenomen. Omdat hij weggerend was samen met een aantal andere kinderen van het PI en zijn moeder kon aanvoeren dat het PI niet de veiligheid bood die Nathan nodig had, verliet hij op dertienjarige leeftijd het PI. Het PI heeft vervolgens de moeder haar voogdij over Nathan teruggegeven. Hij werd doorgestuurd naar een speciale vervolgschool waar speciale kinderen die speciale aandacht nodig hebben behandeld werden. Daar waren minder leerlingen, veelal onder zijn niveau, waardoor hij zwaar gedemotiveerd was. Het resulteerde in een verminderde interesse in school, uiteindelijk zelfs tot er geen zin er meer was voor het opdoen van kennis. Van nature is hij een leergierig persoon, die van educatie houdt, ambitieus is en met de toekomst bezig is. Maar het speciale onderwijs met speciale kinderen heeft hem in zijn ontwikkeling vertraagd. Hij had veel verder kunnen zijn. ‘Het voelt alsof zij er gewoon mee zijn weggekomen. Het heeft mijn vertrouwen in mensen aangetast.’

Uithuisplaatsing en OTS
Er was een psychologe in het pedagogisch instituut die vanwege de uithuisplaatsing en onder toezichtstelling zijn voogd was. Zij was niet altijd aanwezig en hij zag haar zelden. Hij kreeg van haar een assessment en vervolgens werd het zelden in zijn aanwezigheid besproken met zijn moeder. Zo herhaalde zich dat de hele tijd.

Ontwikkeling met betrekking tot relaties.
Het uit gaan van zijn ouders heeft een flinke impact gehad na de eerste zeven jaar van zijn leven. In principe heeft hij de basis in zijn eerste zeven levensjaren relatief goed meegekregen. In de periode van 7-14 ontwikkelt een kind zich in verhouding tot relaties. Deze ontwikkeling heeft voor hem het nodige teweeg gebracht. In het instituut waren vele kinderen die iets hadden meegemaakt, van kleine tot extreme gebeurtenissen. Hij heeft geleerd mensen te tolereren en te accepteren. Er waren verschillende soorten kinderen. Hij had vriendjes daar, meestal hadden zij dezelfde achtergrond als hij en kwamen zij uit een soortgelijke buurt als hij. Hij heeft het instituut gezien als een goed gesubsidieerd project. Andere gezinnen kwamen ook op voor zichzelf. Hij vindt het nog niet voldoende. Daarom wil hij daar ook iets over zeggen.

Vroeg vaderloos geworden, voornamelijk door moeder opgevoed.
Voordat dit allemaal gebeurde zag hij zijn vader eens in de twee weken voor een weekend. Daar zag hij ook zijn broertje. Daar keek hij echt naar uit. Zijn vader was toen met de moeder van mijn broertje. Zij was als een soort stiefmoeder voor me. In een positieve zin was zij een stiefmoeder, betrokken bij zijn ontwikkeling. Ze corrigeerde hem als hij fouten maakte in de Nederlandse taal. Ze was aardig. Tijdens de rechtszaak bleek zij anders te zijn, maar daar heeft hij niets van meegekregen. Pas toen hij een tiener was, werd het concept relatie interessant voor hem. Hij ontmoette meisjes via internet, waar hij dan mee chatte. Een voor zijn ouders nog onbekende wereld, die technologie ging aan hen voorbij. Zijn definitie van een relatie is niet per se positief. Een relatie was voor hem altijd geassocieerd met ruzie en scheiding. Hij meent wel een bepaalde bindingsangst te hebben gehad. Hij had geen angst voor genegenheid. Maar van vastigheid daar had hij geen positief beeld. Dan dacht hij meteen aan zijn ouders, die altijd aan het ruziën waren, de scheiding en de rechtszaak. Inmiddels heeft hij hier wel aan gewerkt en is zijn beeld over relaties bijgesteld. Als kind en als tiener was een relatie eerder een ervaring. Nu kan ik dat onder woorden brengen. ‘Voorheen was het me als het ware geleerd, als je gaat trouwen dan ga je scheiden dan komt er een rechtszaak net als bij mijn ouders.’

De invloed van de scheiding op de koers van zijn leven en zijn ambities
‘De instanties hebben dat meer bepaald dan mijn ouders. Als mijn ouders een eerlijke rechtszaak hadden gehad, dan zou ik bij een van mijn ouders zijn. Maar het bedrijf kwam ertussen om te profiteren en niet om mij oprecht te verzorgen maar om zoveel mogelijk subsidiegeld te ontvangen ten koste van mij. Waardoor mijn leven inderdaad op een andere koers is gezet.’ Hij wist wat er aan de hand was, waardoor hij ontzettend gedemotiveerd om naar school te gaan om alles te doen wat goed is wat normaal is om te doen. ‘Dat heeft mijn hele tienertijd eigenlijk afgenomen.’

Hij pas drie kaar geleden kunnen ontcijferen wat er gebeurd was. Tot dan toe had hij bepaalde onzekerheden over het al dan autistisch zijn en of er iets mis wat met hem. ‘Ik wist het niet of het echt zo was. Tijdens mijn ondernemerschap als importeur van chocolaatjes had ik een mentor. Hij legde me uit hoe het zorginstellingen als het MWKJ werken. Ik kreeg allerlei flashbacks over wat er mij was gebeurd en toen ging ik het onderzoeken. Toen ik het artikel las, wist ik dat het niet okay was.’

Invloed van tussenkomst hulpverleners
Het conflict over het gezag heeft zijn leven beïnvloedt en de richting die hij in het leven wil opgaan. Hij wil de waarheid boven tafel krijgen. Hij heeft in ieder geval een ander perspectief gekregen op relaties door zijn ouders. Maar de hulpverleners die in zijn jonge levensjaren zijn gekomen vormen geen aangename periode in zijn leven. De hulpverleners hadden het anders kunnen aanpakken. Als zijn ouders wel gelijkwaardig zouden zijn behandeld, dan was er wel een omgangsregeling tot stand gekomen zonder de tussenkomst van hulpverleners.

Vanaf de tweede helft van die periode was er wel een omgangsregeling. In het begin verbleef hij bij het PI ( Pedologisch Instituut). Het duurde ongeveer een jaar dat hij daar opgesloten was. Daarna was er wel een omgangsregeling, waarbij hij dagelijks met de taxi heen en terug gebracht werd voor een dagprogramma in het instituut. Hij kon dan thuis slapen en thuis eten bij zijn moeder. Toen zijn moeder de voogdij weer had gekregen stond zij een omgangsregeling met zijn vader niet in de weg. Zijn vader woonde in dezelfde straat, waardoor hij naar zijn vader kon gaan wanneer hij dat wilde en kon dan zijn broertje ook zien. Overdag was hij op school.

Enige weerstand om zijn verhaal te delen
Hij was aanvankelijk voorzichtig in het vertellen van dit verhaal. Hij wenste niet gestigmatiseerd worden en wilt graag anoniem blijven. Hij heeft ervaren dat als hij dit verhaal deelt dat de psycholoog als een autoriteit wordt gezien en dat er dan gedacht en gezegd kan worden dat er dus daadwerkelijk wat met hem aan de hand was. Er over praten is een stukje acceptatie, een stukje loslaten. ‘Als eenmaal duidelijk is dat het MWKJ, die groep psychologen en psychiaters, die als orgaan van de Raad van de Kinderbescherming fungeren en daarmee ook een autoritaire positie hebben, oplichters zijn, zal ik niet anoniem blijven. Zolang het onderzoek dat nog niet heeft bevestigd blijf ik liever anoniem. Mensen geloven in hun reputatie, ook al is er een aanvallend artikel door Trouw gepubliceerd. Ik heb de totale macht van die instantie ervaren. Ze kunnen je voor gek verklaren. Als mensen je voor gek verklaren, dan gaat iedereen dat geloven.’

Is dat wellicht waarom je makkelijk omgaat met mensen? Dat er een bepaalde let it be – mentaliteit is, dat je zeer sociaal bent.
‘Ik merkte wel dat ik snel een gevoel van wantrouwen kreeg, als iemand bijvoorbeeld heel aardig was. Aan de andere kant kan ik ook niet altijd het gevoel van vertrouwen geven, ik heb dat niet meegemaakt. Mijn moeder heeft veel liefde gegeven. Op het moment dat ik weggehaald werd en zij machteloos was, was er voor mij geen vertrouwen. Ik heb geen moeite met liefde geven, met aardig zijn, dat heb ik van haar. Dat is niet per se betrouwbaar zijn. Als ik thuis kom en zij huilt, omdat ze machteloos is, dat is dan ook geen voorbeeld voor vertrouwen.’

Praten over de scheiding met ouders
‘Met mijn moeder kan ik hier goed over praten. Met mijn vader heb ik niet echt contact meer. Mijn moeder is heel transparant over die periode. Ze geeft me de feiten als ik die zoek. Ze heeft ook alles bewaard aan documenten. Ik heb nog steeds vragen. Het Paedologisch Instituut in Duivendrecht bestaat inmiddels niet meer, maar ik weet de weg nog. Ik zou graag willen weten waarom zij er niet meer zijn.’

Wat zou er mogen veranderen voor kinderen die zich tegenwoordig in een dergelijke situatie bevinden?
‘Ik maak me daar wel zorgen over. Onlangs was ik in Bos en Lommer in Amsterdam en ik zag een moeder met een kind in de kinderwagen. De moeder vertelde dat haar kind een psychologische diagnose had. Zij nam alles aan van de psycholoog. Ik vroeg me toen wel af of dat nu echt waar is of dat het een leugen is en of zij ook de diagnose in twijfel durfde te trekken. Ik denk dat ook tegenwoordig ook veel kinderen de dupe zijn van een onjuiste diagnose. Het is belangrijk voor kinderen in een soortgelijke situatie dat hun ouders door de juiste professionals worden bijgestaan die zich tegen de uitspraken en de autoriteit van dergelijke instanties durven te verzetten.’

Creativiteit als bron van heling en als bron van rust gebruikt.
Hij komt uit een creatieve familie van moeders zijde. Zijn creativiteit heeft hem wel geholpen om zich te uiten tijdens de periode op het instituut. ‘Het verbond mij met de andere kinderen, het maakte mij populair, waardoor die periode enigszins draaglijk was.’

Wat zou je kinderen willen zeggen die momenteel een vechtscheiding meemaken?
‘Blijf positief! Als het negatief is, hou je hoofd omhoog en doe iets creatiefs! Als het vervelend wordt, ga je eigen wereld in en doe iets creatiefs. Zorg dat je iets hebt wat je leuk vind om te doen.’

U kunt het artikel over het MWKJ in Trouw lezen hier lezen.

Op verzoek van de respondent is zijn werkelijke naam vervangen door een fictieve naam.

Over Su Changoe
Su Changoe is eigenaresse van Tara Mediation. Tara Mediation begeleidt mensen die een (echt-)scheiding overwegen, hebben besloten te scheiden of een (echt-)scheiding achter de rug hebben. Tara Mediation geeft aan deze groepen ook de workshop ‘Eis je plek op! – van Samen naar Single’. Meer informatie www.taramediation.com

Voor meer informatie over Tara Mediation, interviewaanvragen of beeldmateriaal kunt u contact opnemen met Sunita Changoe per telefoon: 06-8100 6515 of per e-mail: su.changoe@taramediation.com Bezoek ook de website: www.taramediation.com

 

 

 

 

 

 

Advertentie

Scheiden & Delen met auteur en inspirator Cher van Eyck: “De ‘rijkste’ erfenis die je kinderen kunt nalaten: vergeving, humor en zelfvertrouwen.”

Cher van Eyck – Fotografie: Monique Shaw

In de serie Scheiden & Delen wordt een aantal portretten weergegeven van mensen die een (echt-)scheiding hebben ervaren.

De spits van deze serie wordt afgebeten door Cher van Eyck. Een gescheiden moeder met co-ouderschap, die haar innerlijke kracht en vrouwenwijsheid heeft mogen ontmoeten door de (echt-)scheiding.

De impact van gescheiden zijn in haar kindertijd
Cher kan zich nog goed heugen dat in haar kindertijd de kwetsbaarheid van de man en de daadkracht van de vrouw in relaties niet getoond en gehoord mochten worden. Dat is nog steeds het geval. Voor de in economisch opzicht van de man afhankelijke vrouw was het zwaar, net zoals het tegenwoordig ook nog vaak het geval is. Het leven van de vrouw viel door de echtscheiding als een kaartenhuis in elkaar. Ze moest weer helemaal opnieuw beginnen. Een echtscheiding tastte de vrouw niet alleen in financieel, maar vooral ook in emotioneel en spiritueel opzicht aan. Er was in die tijd geen sprake van co-ouderschap. De man verliet de vrouw dan en gaf haar wat geld, maar moest verder zelf maar uitzoeken hoe ze verder rondkwam. Ze heeft met lede ogen moeten toezien dat veel kinderen onbeschrijflijk hebben geleden onder de scheiding. Dat was voor haar een eyeopener. Toen al dacht zij: ‘Als mij dit ooit overkomt dan doe ik het anders’, niet wetende dat zij het als volwassene ook zou meemaken. Dit hoorde niet zo, dit behoorde anders te gaan zowel voor haar als voor haar partner en voor haar kinderen. ‘Een verstandige vrouw en vooral moeder, is voorbereid op haar financiële en emotionele zelfstandigheid.’

Een gescheiden man is anders dan een gescheiden vrouw
Een echtscheiding was een taboe, men bleef liever samen. Van mannen werd het eerder geaccepteerd dat ze gescheiden waren. Vaak had het ook te maken met status. Het was voor de man en de maatschappij belangrijk dat hij zijn werk kon voortzetten. Zich kwetsbaar opstellen door te praten over zijn verdriet, werd gezien als een zwakte van de man. Dit was moeilijker voor de vrouw. De kinderen bleven in het algemeen achter bij de moeder. Door de zorg voor de kinderen zonder financiële ondersteuning was het voor de moeder moeilijk om haar eigen wereld te scheppen, haar eigen financiële situatie op orde te brengen en gehoor te geven aan haar roeping. Maar aan de andere kant heeft Cher er ook getuige van mogen zijn dat de vrouwen van hun nood hun deugd wisten te maken door voor zichzelf te beginnen. Door het huwelijk waarin alles geregeld was, was de vrouw in de meeste gevallen zich niet bewust van haar innerlijke kracht, stond ze niet stil bij de kwaliteiten die zij in zich droeg. De echtscheiding bracht de vrouw naar haar kracht en toonde haar haar kwaliteiten. Hierdoor begonnen de meesten een eigen bedrijf, welke zij nog steeds runnen. ‘De deur die dichtging – de echtscheiding – gaf hen de kracht om zelf een nieuwe deur te openen.’ Cher is er een duidelijke voorstander van dat wanneer de dingen niet gaan zoals men het graag wilt, men er altijd iets beters voor terugkrijgt. Het deed haar dan ook goed om te zien dat vrouwen zich door een scheiding niet lieten beperken door gedachtes als ‘ik kan het niet’ of ‘het lukt me niet’, maar juist gaan bekijken hoe alles beter aangepakt kan worden.

Hebben de vrouwen uit jouw kindertijd dan noodgedwongen door de scheiding the survival of the fittest doorstaan?
‘Ja, als er zoiets als een echtscheiding zich voordoet in je leven, dan wordt er iets aan je gevraagd. Er wordt aan je gevraagd om je kracht te laten zien. En dat is mooi. Vaak als iets vervelends gebeurt dan gaat alle aandacht naar ‘oh het is vreselijk, het is erg, wat nu?’ Terwijl mensen ook horen stil te staan bij het geschenk dat wordt gegeven: ‘Wat ga ik ontdekken wat ik nog niet wist.’’

Een nieuwe kijk op mensen in de relationele sfeer
Cher is inmiddels 7 jaar gescheiden en zij heeft daardoor een nieuwe kijk op het leven gekregen. Zij is bewust geworden van de schoonheid en de noodzaak van communicatie, de noodzaak te beseffen wie je bent voordat je een relatie in stapt.

Wie ben ik? Een prachtige vraag, maar kun je die überhaupt beantwoorden?
Gaandeweg in de relatie laat de ander zien wie je bent, waar je nog aan moet werken, welke onverwerkte emoties je hebt, hoe je je grenzen aangeeft en hoe je jezelf waardeert. Dat krijg je volgens Cher allemaal te zien in een relatie. Als je niet weet wie je bent, weet je ook niet wie je aantrekt. Als je weet wie je bent, straal je dat ook uit. Als je weet wie je bent, trek je dat ook aan. Cher is van mening dat er te weinig stil wordt gestaan bij wat men wel of niet leuk vindt. Hoe vertel je het ook aan je partner? Communiceren op een bepaalde toon, communiceren met respect. Wat je geeft, krijg je terug. De intentie die je geeft, krijg je ook terug. Heel belangrijk: luisteren. Als partners naar elkaar luisteren, wordt er gehoord wat er niet wordt gezegd, maar ook gehoord wat er op dat moment speelt. Dat is belangrijk, want als je niet goed luistert, krijg je het terug. Als je er geen aandacht aan besteedt, krijg je het terug.

Inzichten opgedaan na scheiding
De scheiding heeft haar vele inzichten verschaft. De door de scheiding verworven inzichten hebben effect op alles wat zij doet. ‘Ook in de relatie met mijn lieve dochter Sharik; dat ik ook goed naar haar luister, niet beoordelen, mijn standpunt naar voren brengen. Luisteren naar wat ze zegt, waardoor ik hoor wat er werkelijk aan de hand is. Ik vind dat een goede relatie begint met luisteren. Luisteren geeft aan dat je het geduld hebt om de ander te leren kennen.’

Behoeft het luisteren niet ook een balans, om te voorkomen dat er maar door één persoon wordt geluisterd?
‘Luisteren is ook aanvoelen. Wanneer je je alleen bezighoudt met je eigen waarneming, met je eigen standpunt dan gaat het mis.’

Relationele groei door scheiding
Door de scheiding werd ze geleid naar de belangrijkste relatie: de ontmoeting met zichzelf. Om te kunnen helen na een scheiding is volgens Cher jezelf ontmoeten een van de eerste stappen, om te kijken wat je eigen aandeel is geweest. Onderzoeken waar je keuzes vandaan komen, waardoor zaken zich niet herhalen, zodat een nieuw begin mogelijk is. ‘Anders blijf je in constante boosheid en dan ga je verwijten, zonder te kijken naar jezelf. Van daaruit kun je beginnen om harmonieuze relaties op te bouwen.’

Gerichtere koers na scheiding
Doordat Cher zichzelf heeft ontmoet, heeft haar leven een gerichtere koers gekregen na de scheiding. ‘Jezelf ontmoeten vraagt om eerlijkheid. Er is geen plek meer voor twijfel. Het gaat om de moed eerlijk uit te spreken wat je wilt en wat je niet (meer) wil, dat maakt dat je een gerichtere koers uitzet en volgt.’

Scheiding een richtingwijzer of een weg waar je een andere afslag hebt genomen?
‘Het heeft mij gebracht waar ik wil zijn, waar ik thuishoor.’ Die ervaring had Cher nog niet toen ze ging scheiden. De echtscheiding heeft haar begeleid naar haar bestemming. ‘Niet wat anderen willen, maar wat ik wil.’ Het begint met eerlijkheid als je jezelf wilt ontmoeten. Dat wil niet zeggen dat het altijd rozengeur en maneschijn is en dat geeft niets.

Je hart zingt een lied dat alleen jij kunt horen. Heeft de scheiding daar verandering in gebracht? Is het een andere melodie gaan spelen of heb je de knop uitgezet?
‘Het lied van het hart is beter en helder hoorbaar geworden. Het heeft me in alle opzichten helderheid gegeven en het klopt allemaal.’

Cher is graag creatief bezig, naast haar inspirerende teksten, schrijft zij haar tweede boek ‘Voor jezelf kiezen geeft KRACHT’. ‘Bloeien zoals ik ben is mijn bestemming. Ik hoop met mijn bloei anderen mee te nemen ook hun bestemming te bereiken middels hun eigen bloei. Ik verbind, deel en verrijk. Ik kan het alleen maar doen door een voorbeeld te zijn. Het is aan de mensen zelf of ze er iets uit kunnen halen. Mijn emancipatie is ook die voor een ander. Mijn keuzes hebben ook gevolgen voor anderen.’

‘Ik ben de eerste vrouw in het leven van mijn lieve dochter. De wijze waarop ik met mezelf omga, mezelf waardeer en keuzes maak, geef ik door aan haar. Mijn bewustwording na de echtscheiding is haar zelfvertrouwen. Ik ben me daar terdege van bewust, Het is daarom zo belangrijk juist op een pad te staan waarvan ik kan zeggen dat ik mezelf herken in mijn keuzes, omdat ik een voorbeeld ben voor mijn dochter. Het is de ‘rijkste’ erfenis die ik haar nalaat.’

Harmonieus co-ouderschap
Cher kan met haar dochter spreken over de scheiding. Zij vindt het belangrijk dat haar dochter harmonie meekrijgt. Ouders die moeizaam met elkaar of met het kind communiceren, lopen het geschenk van harmonie mis. ‘Onze dochter heeft al genoeg meegemaakt, omdat haar ouders uit elkaar zijn. Ik ben blij dat ik kan spreken van een harmonieus co-ouderschap.’

Zou je co-ouderschap aanraden aan alle ouders of dient het per geval bekeken te worden?
‘Ik raad co-ouderschap aan. Ten eerste vanwege de betrokkenheid van beide ouders naar het kind en de gelegenheid die het geeft aan beide ouders om hun eigen leven weer op te bouwen. Er is een mooie balans van ouderschap mogelijk door co-ouderschap. Want de ouderschap blijft, ook al komen er nieuwe partners. Dat houdt in dat alles doorgaat; ook de ontwikkeling. Co-ouderschap geeft zowel rust aan de ouders als aan het kind.’

Tijd voor jezelf als ouders door co-ouderschap versus reizen van het kind tussen twee huizen
Twee huizen hebben heeft ook voordelen. Twee kamers en twee verjaardagen. Zelfstandigheid van (gescheiden) ouders is volgens Cher heel belangrijk. Dat zaken goed geregeld zijn geeft rust en balans. ‘Probeer vooral veel rust in huis te creëren, dat geef ik door aan onze dochter. Als de andere ouder niet zo is, dan kan co-ouderschap een uitdaging zijn.’

Is door jouw eigen scheiding je visie op scheiden zoals je die had in je kindertijd anders geworden?
‘Mensen moeten relaties aangaan die bij hun past. Ga vooral geen relatie aan voor de familie of de maatschappij. Je doet jezelf daarmee onnodig tekort. De scheiding heeft mij verrijkt. Het heeft nooit gevoeld als falen, omdat ik de gelegenheid heb gekregen om inzichten te verkrijgen en mijn leven te verbeteren, te vernieuwen. Geen enkele relatie biedt zekerheid. Scheiden is een lang proces dat al begint voordat het werkelijke besluit tot scheiden wordt genomen. Mensen vinden het vaak moeilijk om opnieuw te beginnen, alleen te komen staan vanwege de kinderen of de financiën en blijven dan gemakshalve in een huwelijk waar ze al heel lang zonder liefde leven en eenzaam zijn.’

Jean Paul Sartre zei ooit ‘Als je je eenzaam voelt als je alleen bent, dan ben je in heel slecht gezelschap.’
Niets is zo prettig als in gezelschap van jezelf te zijn, met jezelf overweg kunnen, jezelf leuk vinden, alleen durven zijn, geen behoefte aan erkenning van buitenaf om je volwaardig te voelen. ‘Je ziet ook vaak dat mensen niet alleen durven te zijn en al snel in een nieuwe relatie stappen na een scheiding. Dat geeft niet, ieder heeft een eigen proces. Ga voor een leven dat bij jou past, alleen dan kun je bloeien: design YOUR life!’

‘Vooral als je kinderen hebt is de ‘rijkste’ erfenis die je kinderen kunt nalaten: vergeving, humor en zelfvertrouwen.’

Boek in ontwikkeling
Het tweede boek van Cher ‘Voor jezelf kiezen geeft KRACHT’ is niet alleen gericht op mensen in scheiding en mensen die reeds gescheiden zijn, maar voor iedereen die wenst te bloeien, een leven zou willen leiden waarin hij of zij zichzelf herkent. ‘Want relaties zijn divers. Een ieder herkent zichzelf of een ander wel in het boek. Waar je ook bent op jouw levensweg, het boek geeft je altijd iets waardevols mee.’

De boom op haar website Cher van Eyck heeft duidelijk zichtbare stevige wortels, ondanks de storm. ‘Je blijft altijd groeien. Moeder aarde heeft de ritme van verandering, een ritme waaraan niemand ontkomt. Verandering zoals het komen en gaan van seizoenen is de manier om te kunnen bloeien.’

Wat zou je mensen willen meegeven die een scheiding overwegen en de mensen die zich middenin het scheidingsproces bevinden en het er heel moeilijk mee hebben?
‘Zoek de stilte op door alleen te durven zijn, wees eerlijk naar jezelf en je krijgt jouw eerlijke antwoorden, want alleen jij draagt jouw innerlijke wijsheid. Vaak weet men het al, maar is het te confronterend om het hardop naar zichzelf uit te spreken. Een mens hoort meester te zijn van zijn eigen leven. Creëer je eigen geluk, niemand anders kan het voor je doen.’

Aan ouders in scheiding wil Cher graag het volgende willen meegeven: ‘Gescheiden ouders die elkaar het geluk gunnen, maken het mogelijk dat ze zelf weer een liefdevol en succesvol leven krijgen.’

Cher van Eyck is auteur en (woon-)inspirator. Bezoek haar website voor meer informatie: Cher van Eyck
Je kunt je ook laten inspireren door Cher via haar Facebook pagina: Cher van Eyck

 

Over Su Changoe
Su Changoe is eigenaresse van Tara Mediation. Tara Mediation begeleidt mensen die een (echt-)scheiding overwegen, hebben besloten te scheiden of een (echt-)scheiding achter de rug hebben. Tara Mediation geeft aan deze groepen ook de workshop ‘Eis je plek op! – van Samen naar Single’. Meer informatie www.taramediation.com

Voor meer informatie over Tara Mediation, interviewaanvragen of beeldmateriaal kunt u contact opnemen met Sunita Changoe per telefoon: 06-8100 6515 of per e-mail: su.changoe@taramediation.com Bezoek ook de website: www.taramediation.com

Wil je dit artikel gebruiken in een tijdschrift, nieuwsbrief of op een website? Dat kan, zolang je de volgende informatie met een werkende link naar genoemde website, opneemt: “Door Su Changoe van Tara Mediation. Bezoek voor meer informatie haar website: www.taramediation.com.”

Handboek Vader in Scheiding – Jan Willem Vaartjes

“Twee verstokte, vrijgezelle, onafscheidelijke broers besloten in een opwelling een reis te maken. Ze hadden niets te verliezen en ooit moest het er een keer van komen hadden ze afgesproken. Ze namen de trein richting het oosten naar een nog onbekende bestemming. Na drie dagen reizen stapte een man bij de broers in de coupé. De man zweeg een dag en observeerde enkel de uitgelaten broers.  Op de tweede dag vroeg hij de broers uit het niets om mee te gaan naar zijn dorp. De broers, zichtbaar in de war door de plotselinge woorden van de vreemdeling, aarzelden in eerste instantie, maar waren te nieuwsgierig om het bijzondere aanbod te weigeren. Ze hadden immers niets te verliezen. Het dorp bleek van ongekende schoonheid. Een dorp zoals je ze wel eens in sprookjes ziet, prachtig gelegen middenin een lommerrijk, groen, heuvelachtig landschap. De dorpsbewoners waren allerhartelijkst en begroeten de broers als hun verloren zonen. Terwijl de ene broer aangenaam verrast was door de gastvrijheid en de rust die het dorp uitstraalde, had de andere broer zo zijn bedenkingen. ‘Hier moeten we niet te lang blijven’, beloofde hij zichzelf. Om een paar centen te verdienen maakten de handige broers zich nuttig met allerlei klusjes. Terwijl de ene broer zich steeds meer overmeesterd voelde door een gelukzalig gevoel, werd de ander met de dag onrustiger. Hij zou niets liever willen, dan zijn spullen pakken en vertrekken. De wonderschone dochter van de bakker had inmiddels haar oog laten vallen op de broer die zich op zijn gemak voelde. Dat gevoel was wederzijds. De ongekende verliefdheid spatte van hen af tot afgrijzen van de andere broer, die met lede ogen moest toezien hoe zijn broer aan het veranderen was. Op een avond zitten de twee gebroederlijk naast elkaar op de vissteiger. Hun benen bungelen vrijelijk. De laatste zonnestralen verdwijnen achter de horizon. De temperatuur is aangenaam en het is windstil. Zwijgend staren ze wat voor zich uit. De onrustige broer bekijkt onopvallend het gelukzalige gezicht van zijn allerbeste vriend. Diep in zijn hart weet dat hem één ding te doen staat, misschien wel het aller-moeilijkste in zijn leven: hem loslaten… .”

Via Twitter werd het Handboek Vader in Scheiding onder mijn aandacht gebracht. Reden voor mij om eens een gesprek aan te gaan met de schrijver, Jan Willem Vaartjes.

Jan Willem Vaartjes is de auteur van Handleiding Vader in Scheiding en blogger bij Vitaldaddy.nl

Vital Daddy
Jan Willem is een van de bloggers van Vital Daddy waarbij de vaders gaan voor Vitaal Vaderschap: Een betrokken vader die zelf fysiek en mentaal lekker in z’n vel zit en die een voorbeeld is voor z’n kinderen.

Al snel blijkt Jan Willem een echte storyteller. Het is dus niet vreemd dat hij door Marius van Regteren, de oprichter van Vitaldaddy.nl, werd benaderd om mee te gaan bloggen.

Anders dan de meeste boeken die er te vinden zijn over en/of door een gescheiden vader, is de liefde en het respect voor zijn, zoals hij het noemt, exgenote, zeer voelbaar. Hij nam me mee naar het moment waarop hij haar ontmoette en de pijl van Cupido met een lichtsnelheid zijn werk had gedaan. Haar ogen zijn, als ik het mag geloven, de mooiste die hij ooit heeft gezien. De nostalgie die tijdens ons gesprek telkens even op de voorgrond treed, getuigt van de onmetelijke liefde die hij voor haar voelde.

Als je echt van elkaar houdt, dan gun je het elkaar om gelukkig te zijn
De echtscheiding is met een jaar nog vers, maar zoals hij vertelt, had de werkelijke scheiding reeds een aantal jaren geleden zijn intrede gedaan. Zijn exgenote kondigde een aantal jaren geleden reeds aan dat ze niet meer gelukkig was. Die nacht na dat gesprek droomde hij de droom zoals beschreven in het begin van deze blog, waarmee we kennismaken met hem. Een mededeling die hard aankwam. Ja, er waren ruzies, zeer gepassioneerde ruzies die zich steeds meer evolueerden, maar die werden ook weer bijgelegd. Jan Willem wilde niet verantwoordelijk zijn voor haar ongelukkig zijn. Het maakte hem ook niet gelukkig. Als je echt van elkaar houdt, dan gun je het elkaar om gelukkig te zijn.

Kogel door de kerk
Begin 2013 maakten zijn exgenote en hij de eerlijke beslissing met elkaar om te gaan scheiden.
Naast al het juridische dat komt kijken bij een echtscheiding, hebben zij als twee verantwoordelijke ouders en respectvolle exgenoten gekozen voor een gezonde basis, waarbij een liefdevolle en respectvolle omgang met elkaar en elkaar de ruimte geven, de belangrijkste bouwstenen zijn.

De liefdevolle en avontuurlijke pappa blijft
Voor wat betreft de twee bekroningen van hun liefde, kozen ze voor co-ouderschap. De goede afspraken onderling en de goede verstandhouding als ouders, maakt het co-ouderschap voor hen werkbaar. Natuurlijk was het wel wennen, maar Jan Willem geeft aan ook echt te genieten van de tijd die hij helemaal voor zichzelf heeft als hij de kinderen niet bij zich heeft. Als de kinderen bij hem zijn, dan is merkbaar dat de kinderen ook hun eigen momenten hebben in het rouwproces als gevolg van de scheiding. De tijd met de kinderen is net als gedurende het huwelijk waardevol en avontuurlijk, gevuld met cultuur snuiven en heel veel liefde.

Een schat aan herinneringen
In zijn woorden is ook de nostalgie te proeven, het leven dat hij gewend was als vader, als echtgenoot en als geliefde. Natuurlijk wordt hij ook overvallen door momenten van nostalgie, maar hij heeft het kunnen loslaten.

Van getrouwde man naar beschikbare man
Als gescheiden man was het wel even wennen om zich op de vrijgezellenmarkt te bewegen. Hij beseft dat hij toch een rugzakje heeft, maar dat weerhoudt hem er niet van om Cupido weer aan het werk te zetten. Een nieuwe liefde, heeft zich al voorgesteld in een droom: het meisje van de rode wijn.

Handboek Vader in Scheiding
Kort na het interview ligt er een exemplaar van ‘Handboek vader in scheiding’ in de brievenbus.
Ik kies een rustige avond om zijn zielenroerselen gedurende de scheiding te lezen. Als een echte storyteller neemt hij je in een avond mee in een van de indrukwekkendste hoofdstukken van zijn leven.

‘Vader in scheiding’ is niet alleen een boek voor elke vader, gehuwd, gescheiden of toekomstig; moeders zou ik het zeker ook aanbevelen.

Bestel een exemplaar voor jezelf of een ander hier: Vader in scheiding

 

Over Su Changoe
Su Changoe is eigenaresse van Tara Mediation. Tara Mediation begeleidt mensen die een (echt-)scheiding overwegen, hebben besloten te scheiden of een (echt-)scheiding achter de rug hebben. Tara Mediation geeft aan deze groepen ook de workshop ‘Eis je plek op! – van Samen naar Single’. Meer informatie www.taramediation.com

Voor meer informatie over Tara Mediation, interviewaanvragen of beeldmateriaal kunt u contact opnemen met Sunita Changoe per telefoon: 06-8100 6515 of per e-mail: su.changoe@taramediation.com Bezoek ook de website: www.taramediation.com

Wil je dit artikel gebruiken in een tijdschrift, nieuwsbrief of op een website? Dat kan, zolang je de volgende informatie met een werkende link naar genoemde website, opneemt: “Door Su Changoe van Tara Mediation. Bezoek voor meer informatie haar website: www.taramediation.com.”

Tot de dood ons scheidt

Als kind van gescheiden ouders heb je veelal het nodige meegemaakt voordat je ouders de scheidingsprocedure zijn gestart. De snijdende stiltes of de stilte die je automatisch opzoekt in jezelf als je ouders weer eens goed tekeer gaan tegen elkaar. De schaamte die je voelt als je met je vriendinnetje boven aan het spelen bent en je ouders een ontzettende ruzie maken en jou en je vriendinnetje helemaal vergeten zijn, omdat hun ego groter is dan hun ouderschap op dat moment.

Elk kind reageert anders. Het ene kind kopieert het gedrag van een van de of beide ouders. Een ander kind probeert beide ouders het naar de zin te maken in de hoop dat ze bij elkaar blijven.

Als mijn ouders weer on speaking terms waren, dan kon ik zelf zo blij zijn dat ik met plezier de afwas deed en het als nieuw weer in de kasten terugplaatste. Mijn ouders waren gepassioneerd in de breedste zin van het woord. Ze hielden van elkaar alsof hun leven er van af hing, maar dat zelfde gold ook voor de ruzies.

Nadat mijn ouders uit elkaar gingen en ieder een eigen woning had, werd er enigszins een centrum gevonden tussen die twee extremen. Misschien kwam het ook omdat ze ouder werden, ik weet het niet. Mijn ouders konden apart juist beter bij elkaar en vooral bij zichzelf blijven.

Hoe zeer ik tijdens hun huwelijk altijd zo ontzettend hoopte dat ze bij elkaar zouden blijven en ik daar ook mijn best voor wilde doen, ik heb die behoefte nooit gehad toen hun huwelijk was beëindigd. Wellicht uit dankbaarheid dat zij mij hebben mogen laten ervaren dat het soms juist heel belangrijk kan zijn dat ouders niet meer samen onder een dak wonen. Onze ouders zijn tot de dood van onze vader altijd bij elkaar gebleven ieder met een eigen plek, ook al waren ze wettelijk niet meer gehuwd.

‘Goed voorbeeld doet goed volgen’ gaat voor mij niet op, althans niet nu. Maar de relatie van mijn ouders heeft mijn blik op relaties vergroot en verrijkt. Er is een leven na scheiding, soms zelfs met elkaar.

‘I’m staying together for the sake of my parents’ – New York Cartoonist Liza Donnelly

Over Su Changoe
Su Changoe is eigenaresse van Tara Mediation. Tara Mediation begeleidt mensen die een (echt-)scheiding overwegen, hebben besloten te scheiden of een (echt-)scheiding achter de rug hebben. Tara Mediation geeft aan deze groepen ook de workshop ‘Eis je plek op! – van Samen naar Single’. Meer informatie www.taramediation.com

Voor meer informatie over Tara Mediation, interviewaanvragen of beeldmateriaal kunt u contact opnemen met Sunita Changoe per telefoon: 06-21603781 of per e-mail: su.changoe@taramediation.com Bezoek ook de website: www.taramediation.com

Wil je dit artikel gebruiken in een tijdschrift, nieuwsbrief of op een website? Dat kan, zolang je de volgende informatie met een werkende link naar genoemde website, opneemt: “Door Su Changoe van Tara Mediation. Bezoek voor meer informatie haar website: www.taramediation.com.”